Baskwadder trail Herentals ACHL

Mijn voornemen was om de eerste helft niet te gek te doen (zone 2, misschien vooraan zone 3), het tweede deel mocht de gaspedaal wat verder ingedrukt worden. Goede voornemens worden vaak snel over boord gekieperd en zo verging het dit voornemen ook... Vanaf het begin zat ik achteraan zone 3 en moest ik regelmatig wat inhouden om niet over m'n overslagpols te gaan. Dit deed ik dan ook: de stukken bergop wat trager lopen, op de rechte goed beloopbare stukken net iets minder hard gaan,... Het is ooit anders geweest 😅 Naast het feit dat ik harder ging dan ik me voorgenomen had, was het gevoel wel super. Ik liep als een trein: soepel, zonder moeite, makkelijk bij hoge hartslag en had het gevoel dat ik dit nog heel lang zou kunnen volhouden.

Rond km 10 kreeg ik een andere loper in het vizier, maar 4km later was de kloof nog exact even groot. Het gevoel was goed, de honger groot, dus het gaspedaal werd wat dieper ingedrukt tot in zone 4. Niet veel later werd de kloof gedicht en aanstalte maken tot aanpikken deed de conculega niet. Wat later zag ik op lange rechte stukken nog twee lopers in de verte. Ik merkte dat ik korterbij kwam, maar de kloof werd maar traag kleiner. Tot aan de volgende bevoorrading. Ik stopte niet want had al mijn drinken en eten bij me in m'n trailrugzak. De twee voorliggers stopten wel om te drinken. Aan de nummers kon ik zien dat 1 van de 2 ook de 30km aan het lopen was. Toen hij mij zag aankomen begon hij al drinkend van zijn bekertje terug te lopen. Het was duidelijk dat hij mij niet wilde laten lopen... the race was on! Met zijn hete adem in mijn nek ging ik nog een tikje harder door. Hartslag richting 190, maar nog steeds het gevoel dat ik later in de race niet zou stilvallen. Niet veel later merkte ik dat er niemand meer in mijn zog hing. 

Op de hoeveelste plek ik aan het lopen was? Geen idee. Wel was ik veel sneller dan vorig jaar, dus ik ging er wel vanuit dat ik goed vooraan zat. Rond km 25 begon het stilaan toch pijn te doen. Maar 5km afzien is niet onoverkomelijk. Ik vertraagde wel iets, maar viel zeker niet volledig stil. Op de rechte goed beloopbare boswegen zat ik nog steeds aan een tempo rond 4:30/km. De laatste hindernis was de skiberg, ook wel de Wout Van Aert berg genoemd. Een steile nijdige klim die pijn deed met verzuurde benen. Maar ook meteen het besef dat de finisch zo om de hoek lag, oef!

Net na de finish duwde de speaker een micro onder mijn neus en stelde wat vragen. Toen hij afronde zei hij: 'bedankt en proficiat met jouw overwinning'. Wat, was ik als eerste gefinished?! Het is een vrij kleine lokale wedstrijd, maar het deed me toch wat. De eerste keer op het podium in een trailwedstrijd en meteen op het hoogste schavotje. Zo blij dat ik uiteindelijk hier gestart was en toch ook wel een mooie troostprijs na de teleurstelling in Salzburg. Naast die eerste plek was ik misschien nog wel blijer met het gevoel tijdens de wedstrijd en de progressie ten opzichte van vorig jaar: een kwartier sneller dan in 2023! Vorig jaar gemiddeld 5:05/km, dit jaar 4:38/km. En dit terwijl ik me nu frisser voelde aan de finisch dan in 2022.    

15 juni 2024 is een dag die ik niet snel zal vergeten. Niet enkel een eerste keer op een trail podium, ook zeker het gevoel onderweg en de progressie ten opzichte van afgelopen jaar zullen me bijblijven. En de Baskwadder trail zelf? Wat mij betreft een absolute aanrader. De organisatie was tiptop in orde en het parcours brengt je langs prachtige stukjes Kempense natuur.